Cumhuriyetten hemen önce, ama Türkçenin Osmanlıcanın boyunduruğundan büyük ölçüde sıyrılmaya çalıştığı dönemde şiirler yazan bir şair kadın; Nezihe Hanım, yani Yaşar Nezihe.
İlginç de bir yaşam öyküsü var.
Beş çocuklu yoksul bir ailenin kızı olan Yaşar Nezihe, İstanbul’un Silivrikapı ilçesinde 1882 yılında doğar.
Ailenin hayatta kalabilen tek çocuğudur. Henüz altı yaşındayken annesini kaybeder. Ailenin ilgisizliğinden dolayı, küçük yaşta okula kaydını kendisi yaptırır. Ancak babası, bu özgürlükçü tavrından dolayı Yaşar Nezihe’yi evden kovar.
Üç mutsuz evlilik yapan şair, iki çocuğunu da besin yetersizliğinden kaybeder.
Geçimini kazanmak için yazma bilmeyenlerin mektuplarını yazar ve terzilik yapar.
1934 yılında çıkan soyadı kanunuyla “Bükülmez” soyadını alır. 1896 ile 1953 yılları arasında, dönemin aktif şairlerindendir.
İşçi grevlerine destek veren “1 Mayıs” adlı şiiri Mayıs 1923’te yayımlanır.
Cumhuriyetin kuruluş yıllarında çıkan Aydınlık dergisinde şiirleri yayımlanan ilk kadın şair olarak tanınan Yaşar Nezihe, işçi grevlerine verdiği destekle aktivist bir kimlik de edinir.
Aynı dönemde Yaşar Nezihe yazıları, şiirleri, Amele Cemiyeti’ne üye olması, grevlere destek vermesi nedeniyle komünistlikle suçlanır ve tutuklanır.
İlk şiiri “Malumat” dergisinde yayımlanan şair, Kadınlar Dergisi başta olmak üzere kadınların yazdığı birçok gazete ve dergide şiirlerini yayımlar. 1895’ten itibaren “Malumat ve Terakki”, “Nazikter” dergilerinde Mazlume, Mahmure, Mehcure imzalarıyla yapıtlarına yer verilir.
İlk kitabı “Bir Deste Menekşe” 1915’te çıkar. 1925 yılında Yaşar Nezihe’nin ikinci kitabı “Feryâdlarım” yayımlanır.
Yaşar Nezihe, şiirlerinde yoksul ve zorlu çocukluğu, aşkları ve evlilikleri gibi biyografik temaları işler.
5 Kasım 1971’de, İstanbul’da ölür ve Küçükyalı Altıntepe mezarlığına defnedilir.
Derleyen : Betül Erenoğlu
Bir cevap yazın