İmgelerde ötekileştirilmeyi iyi bilirim ben,
Kendi ellerimle kendi ateşimi harladığımdan günden beri kızamıyorum kimseye
İğneyi de kendime batırıyorum,çuvaldızı da
Acıtıyor..
Öldürmüyor..
Bunlar ömrümün kara büyüsü
Arka fonda çalınan müziğe uyup da notalara boyun eğmediğinde patlıyor ellerindeki dinamitler
Biliyorsun..
Bir yolda yürüyeceksen yolun da bedeli var izin de hatta yolcunun da
Kendime kutsanmış zamanlar armağan etmiştim
Şimdi görüyorum ki saatim zamanımı aşmış
Yelkovan kaçmış,
Akrep şaşmış
Sebebim yok,sonucum yok
sadece yürüyorum
Yol razı,yolcu razı
//
Başkasına dönüşüyorum hep bir başkasına
Yetmiyor bana sözcükler
Zaaflarım eksiltiyor,hatalarım yüzüme vurdukça üşüyorum Tanrım ..
Hayatın komik bir sahnesini kaçırmış gibiyim.
Herkes neye gülüyor anlamıyorum
Neye gülmeyeceğimi de bilmiyorum ben oysaki
Tarif edemiyorum
Bedenimin arsızlığına,ruhumun telakki oluşunu
Mermi kusuyorum,arzular dayadıkça şakaklarıma.
Beynimde kan gülleri yetişiyor
Katran rengi her yer
El ver bana el ver !
Böyle böyle oluyor işte
Yokluğun kıyısına vuruyorsun,dalgalar seni hazmedemediğinde boğulmak bile istiyorsun.
//
Bir yere geç kaldım biliyorum
Duvarlara çarpa çarpa yürüyünce geç de kalıyorsun,güç de oluyor.
Gülüşümüzü de çaldırdık iyi mi ?
Kaldı ki ben daha doya doya gülememişim bile
//
Üzerimden anılar dökülüyor,yürüdüğüm,parke taşlı yollara
Yürüdükçe büyüyorum
Büyüdükçe küçülüyor arzularım
Bir an duraksayıp arkama baksam öleceğimi sanıyorum
Şimdi sen söyle
Söylesene
Hangi yoldan gitmeliyim en uzun çıkmaza ?
Bir cevap yazın