Ki ben;
Bütün günahlarımdan
Arındım da geldim
Hoyrat bir dünyada
Ayaklar altına alındı
Kıyıma uğradı
Anadan üryan düşlerim
Körkütük bir sarhoş gibi
Bilinmezlere vurmuşken kendimi
Hislerime tutundum
Felfecir okuyan sert rüzgârlarla savrulurken
Çaresizce yüreğime sarıldım
Gözden düşmüş na müsait bir devri bitirdim şansa bırakmadan
Ne salgınlardan ne kargaşalardan öte durdum yıkılmadım
Ağrı dağı gibi dimdiktim
Kaç kez darbe aldım
Kaç bataklık kuruttum
Sürüden ayrıldım
Hunharca zedeleyen zorbalardan sıyrıldım
Sevdim/günahı boynuma
Sövdüm /günahı boynuma
Kırıldım
Incindim
Uzak durdum
Çöpe attım adı her
Ne ise bütün zaaflarımı
Zehir de bendim pan zehir de
Sığdı bütün rüyalarım
Her seferinde kendime uyandım
Bütün öfkelerimi silkeledim
Yüreğimin köşesinden
Her acıyı bir bir bohçaladım düğümledim sıkıca
Canımın her yanışı
Körükledi beni daima
Yeniden güldüm
Yeniden ağız dolusu
Ruhumla zihnimle bedenimle
Ayaklandım yeniden
Şimdi bütün kapıları devrime açıyorum
Zümrütü ankayım ben küllerimden doğuyorum
Bir cevap yazın