Issız bir sokak ruhum,
Kırık bir lamba var köşede.
Ne bir yol görünüyor ufukta,
Ne de bir kaldırım taşı var soluklanmalık.
Issız bir sokak ruhum.
Sabahı bekliyor sanki.
Doğacak güneşle aydınlanmayı umuyor.
Tepesine birikmiş bulutlardan habersiz.
Issız bir sokak ruhum,
Ne saati soracak,
Ne adresi öğrenecek,
Ne de merhaba diyecek kimsenin geçmediği.
Issız bir sokak ruhum,
Çıkmaya çalıştıkça başında belirdiğim.
Ne bir apartman kapısı, ne bir esnaf dükkanı,
Ne de tanıdık bir sima barındıran.
Issız bir sokak ruhum,
Daha dün çocukların koşturduğu,
Şen kahkahalar atan bir afacanın,
Elinden kaçırdığı balonun göğe süzüldüğü.
Issız bir sokak ruhum,
Kimsenin yolunun düşmediği,
Haritalardan silinmiş belki,
Belki de anayoldan hayli uzak.
Issız bir sokak ruhum,
Sessizliğiyle dinginlik veren
Zamanın yavaş aktığı,
Rüzgarın yaprak bile kımıldatmadan estiği.
Issız bir sokak ruhum.
Sürekli yolumun düştüğü,
Sessizliğiyle korkutsa da
Kendimi güvende hissettiğim.
Issız bir sokak ruhum.
Köşe başından görünecek olanın nöbetinde.
Yelkovanın telaşıyla yerinde duramayan,
Akrebin yavaşlığıyla dizginlenen.
Bir cevap yazın