Ne soylu bir ad aşka verilen “Milyonların Anası”
herhal imkansız olanıdır şeytanın omurgası
bir hiç dünyada, bir damla aşk için çarpanı
suçlamam yaprağından çiçeği damlayanı
anlamsız hayata, çorağa tutunan yaşamı..
Kahin söyler, bütün güzeller dikenlidir
zehirlidir gerçek sevginin yaprakları
karşılıksız öldüren bitkisel aşk gibi
beyim, beyaz kum istermiş özgür sevecek
aydınlık istermiş güneş severmiş, kim sevmez..
Gözyaşlarıyla sulanacak kurak yürek
çıkar dik yokuşları aşk merdiveninden
sabrını sınayan göğsünde yapraktan bir rozet
dallar hep mercan hep nar, bir de açarsa çiçek
inerse bozgun boz, kalmaz, ne aşk ne kelebek..
Dışarıda zemheri, donduran bir soğuk
kışın ortasında balkon bahar bahçe
yıllardır açmayan aşkın gözyaşı çiçeği açmış
Vakti midir, bu kışta aniden, sırasız bir aşkın
Olsa olsa gözyaşıdır, hatırlanan eski bir şarkının…
