Sarılmalarına özenip gelen baharla
Saçlarının açık kahvelisini
Soldurduğu yapraklara gösterip
Gitmeleri gönül rahatlığıyla çürütebilecek güz
Işınlarını yarıştırdığı vakit
Ellerinin ekinlerini toplamaya
Beni çağıracağının sözünü veren zemherilerim hiç olmadı benim
Uzaklığını külçe külçe bozduran hüznün tadını veren
Yüreğimin dibine kadar gelmiş sevmelerimde
Ve şimdi yetiştirmek için
Emekleyen dünyaların serpileceği kartpostalların yeşilini
Üşüttüğün nisan bulutları değil
Daktilosunun kovuğunda
Çikolata kokulu kravatının duvağını
Utangaç düşlere soyunmayan sessizliğine
İnatla açtırmayan şiirimdir
Öyle ki sevgili
Tam alnının enginliğinde göğün
Dudaklarının kuyruğuna takılmış yıldızlara
Hikâyeni anlatmaktan
Bir deri bir keder kalmış
Uçları belirginleşen bucaklarında
Kendi imgesinin somutlayışına düşüp
Affını istediği kabahatlerinin halini sormaya
Çok geç kalsa da
Ay’ın kesesinde biriktirdiği güneşleri
Bir merhabanın sunağına yatırmaya hazırdır
Hem korkup karanlıktan
Aramıza uzanan caddelere
Aydınlığın ekmeğini bölüşeceğimiz yarınları anlatmak
Dostların aşklarına dolanan türkülerini söylemek
Yani şairin olmak müthiş
Bilincin maddeyi soğurduğu başka dünyaların da olduğu doğrudur
Fakat göğsündeki kuş sütünü besleyen
Gülmelerinin samimiyetini resimlerine işittiren toprak
Nereli ise oralıyım bende
Mavisiz kuytularda kalmış banklara
Haberlerini götürmeyi
Ve belki de zindanlarında
Uçmayı öğreneceğim memleketi özledim
Yüreğinin bir gözünü dahi dolduramadığından
Sığınaklarını yitiren beklemelerimin telaşıyla
Umut körü doğumların
Ağlamaklı olmaz vasiyeti lakin
Şavkından pay alan tabiatın renkleri
İyi bilsinler kıymetini
Öyle ya
Tarih öncesi hasretlerden
Sevdaya çıktı bir kere
Benim gül seven mısralarımın adı
Bir cevap yazın