Göğe giden yolda henüz başta olan
Sevgi çiçeklerimiz dağıtıldı birer birer
Oynuyorlar yeşil sahada altın kalpler ile
Gökyüzü mor renkten çarşaf
Bahçeden dışarı çıkmak yasak
Sevinç kokuyor adım adım çiçekler
Özgürleşiyor oynadıkça bahçeler
Biz büyükler tepelerde apartman
Çamaşır topluyoruz mandallardan
Duvarlarda dalgalanıyor kırmızı
Kumaşlar içinde altınlar
Başladı biraz önce yağmur
Köpekler olta atmayı bıraktı
Apartmanlar dinledi şakıyan göğü
Islandı çiçeklerin yanakları
Yere düşerken mor örtü
Semada mavi bir vücut göründü
Selamladı bizleri güneş ve ay
Bahçe kuşanırken griden elbise
Kurulandı duvarlardaki bayraklar
Toplandı aile masanın etrafında
Başlayacak birazdan akşam yemeği
Gökyüzünde el ele acı ve imge
Dalgalanıyor zaman yörünge ödev
Çiçeklerin burnunda gülümsüyor aş
Soframızda çatal, kaşık, iş ve hayal
Bir dua ile başlıyoruz alet tutmaya
Birden konuşuyor güneşle ay
Olmasaydı apartmanlar bahçesizdi çiçekler
Olmasaydı gülüşler tatsızdı elmaslar
Olmasaydı dönüşler hilal görünmezdi al
Özgürleşir duvarlar umutlar bayrak koktukça
Dalgalanır hayaller yapraklar vefa açtıkça
Kerem YILMAZ
Bir cevap yazın