İşte bir yol ki
Çakıl ve diken
Diyen Fikret’in dilinden
Baktım kendime.
Epey yol almışım
Yara, bere, acı içimde
Bana yollarını kapatanlara
Kapı, duvar olanlara
Sağırlara
Körlere inat
İçimdeki keçi çıkmış yeryüzüne.
O yüzden şiir çetin ceviz
Şiir yolunda
Hak bildiğim yolda yürümüşüm.
Ülkemde yıllar sonra
Frekanslar yürümüş
Geç Kalan Sezgi demişim adına
Kentlerin sokaklarından sürülmüş öksüz bir dosya
Şiir basmıyoruz biz denilerek kapanmış tüm kapılar..
İçimdeki dizeleri alkışlayanlar
Şimdi şiir okunmaz ki diyenler
Her yere dize döşeyen
Görülmeyenlermiş
Meğer tüm şairler acı çekermiş
Tevfik Fikret ölüm sancısında…
Uçun kuşlar uçun…
Sizin kanatlarınız var benimse kollarım..
Deyişinde çocuklara uzanmış umutlar…
Şiir ölmez ki diyenler kazanmış
Şairler acılara tutunarak yaşarmış.
Bir cevap yazın