Burada dördüncü ayım. Dört aydan beri gördüğüm insan sayısı beşi geçmez. Neden buradayım bilmiyorum. Nasıl kurtulurum bilmiyorum. Kurtulabilir miyim onu da bilmiyorum. Ama sanırsam hayatım burada sona erecek.Fazla bir şey kalmadı zaten.Bu olanlara daha fazla dayanamam.Hergün dayak yemekten, işkence görmekten bıktım.İçerisi kapkaranlık ve kötü kokuyor.Kışın hava çok soğuk oluyor. Ne bir battaniye ne bir yymşak yastık veriyorlar.
En son ne zaman denizin serin sularında yüzdüm, ne zaman güneşi gördüm, ne zaman bir ağacın altında oturup kitap okudum, hatırlamıyorum. Ya sevdiklerim annem, babam… Sahi en son ne zaman sarılmıştık? Ya yemeğimi paylaştığım yeri geldiğinde yatağımı paylaştığım, tek dert ortağım Arkadaş nabıyordu? Arkadaş da benim gibi sokaklarda yaşayan, bir köpekti. Tek arkadaşımdı. Bir de kitaplarım… Onları çok özlemiştim. Acaba onlarda beni özlemiş midir? Bana sarılmak isterler mi annem ve babam? İnsan gerçekten bir kimsenin değerini ondan uzakta olunca anlıyormuş. “Baharda kışı kışında baharı özler insan. Ne uzaksa onu özler.” demiş, Özdemir Asaf. Bu sözü şimdi daha iyi anlıyorum.
Belki de buradan çıkarsam her şey daha kötü olur. Çünkü dışarıda gün içinde bir şey yiyip yemeyeceğim belli değildi. Bir gün hiçbir şey yemeden yatıyordum. Ertesi gün bir kuru ekmek yiyordum. En azından burada her gün az da olsa yiyebiliyorum. Dışarıda nerede yatacağım belli değildi. Her gün başka yerde yatıyordum. Banklar, parklar, inşaat alanları, mezarlıklar… Burada yatacağım yer belli. Dışarıda canımı acıtan insanların bakışları ve bana karşı davranışlarıydı. Burada ise dayak ve işkenceler… Dışarıdaki öldürmez belki ama ölümden daha derin bir etki bırakır. Aslında bir iş bulsam her şey daha iyi olabilirdi. Ama kimse bana iş vermiyordu. Dış görünüşümdem kaynaklıydı. Bana bakarlarken insan gibi görmüyorlardı beni. Bazıları ise hiç görmüyordu. Yokmuşum gibi davranıyorlardı. Oysa dış görünüşe göre karar vermek dünyanın en saçma olayı bence. Dış görünüşü kötü olsun iyi olsun karşımızdakinin insan olduğunu unutmamalıyız.
İşte zaman geldi. Ayak sesleri gitgide yaklaşıyor. Kapı açıldı. Biraz ışık süzüldü içeriye. Birisi girdi. Yanıma geldi ve gözümü bağladı. Yine başlıyor. Artık dayanamayacağım.
