şimdi odalarla konuşuyorsundur
kucaklayıp yalnızlığı bir kedi gibi
.
karşı apartmanda günlerdir bir telaş
yerleşiyorlar taşınmak için
açık camdan kar taneleri
düşüyor avuçlarıma
ve hemen eriyorlar güceniyorum
güvercinlerle birlikte ben de
biraz daha sıcaklık için içerilere
.
hep çocuktur aşk
öyle yazmışım bir şiirimde
düştükçe öpülsün ister dizleri
kelimeleri böyle özenle seçerken şimdi
kendime bakıyorum
sokak kedileri geliyor aklıma
yaşamak için korkunç dikkatleri
.
korkuyor muyum hem de çok
yerleşmek için taşınmaktan
erimek için yağmaktan
ve öpmekten unutmak için, biliyorum
yok birbirimizden farkımız kedilerle biz…
güvercinler öyle mi
korktular mı pır sıkıldılar mı pır
özlediler mi gur gur da gur gur
.
başka bir dünya onlarınki
yerleşmekten çok taşınıyorlar
karınları toksa sevişiyorlar sonra güneşe karşı
uzun aylak saatler, taşınma telaşı bitti
sokakta yerleşik bir sükûnet
yalnız kavaklar bu havada uzun çıplak
kara ölüler gibi göğe doğru hep göğe doğru
.
bahar gelse de artık yeni bir telaş başlasa
ve yerleşse taşınmak için.
Bir cevap yazın