Dayamışız sırtımızı Galata Kulesi’ne
Elimiz elimizde
Damarlarımızda az önceki kırmızı şarap
Cilası olan beyaz şarapla savaşıyor
Bakmıyoruz gözlerime
Bakmadan bekliyoruz
Hiçbir medeniyet yuva olmamış bize
Hiç bir kültüre ait değiliz
Ama hepsi biziz
Dudağımızda eskimiş bir tada karışmış pas
Dilimiz yorgun
Boğazımız yanık
Terimiz karışmış gözbebeğimize
Kirpiklerimizde bakışlar yanık
Bir kedi geçiyor
Umursamadan bizi
Bir martı uçuyor üstümüzden
Hezarfen misali
Gecenin şaşasından eser kalmamış
Gündüze ise daha çok var
Parmak uçlarımıza sirayet ederken
Akşamın uyuşukluğu
Üstümüz başımız kirli mi
Biz kirli miyiz
Kirlendik mi biz de
Kirlettik mi
Bilmiyoruz
Fransızca şarkılara Rum ezgileri karışıyor
Bir İtalyan şarkıcı söylüyor bunları
Yahudi bir akodeoncu eşlik ediyor
Siyah bir şise yuvarlanıyor yokuştan aşağıya
Sokak lambalarının sarı spotunda
Alkışlıyor meddah izleyenleri meydanlara doluşmuş
Sırtımızda Ceneviz soğuğu
Birikintilere ay vuruyor
Bir bıçak yırtıyor tualleri
Tomtom’a doğru bir köpek kaçıyor
Biz sırtımızda Ceneviz taşları
Uzaklarda Konstantin
Yakınlarda işgal güçleri
Tadı bozulmuş caddenin
İlhamı kalmamış
Bir Fikret bunalımında
Sırtımızda Ceneviz baskısı
Atlılar çekerken kabinleri
Tünel sarsıntılarında
Ellerinde uzun sigaralıklarla
Yosmalara taş çatlatıyor fahişeler
Yüksek Kaldırım’dan yukarıya
Saklanıyor kuytu köşelere aydınlar
Terzihanelerde İngiliz kumaşlarının seriliş sesleri
Fransız stili kesen makasların demir çığlıkları
Kuleden atlayanlara şiirler yazılıyor
Dibindeyiz
Bekliyoruz
Bakmadan gözlerimize
Biz böyle ölene dek
Yağmur hiç kesilmesin diye
Bir cevap yazın