Arsızlıkla damgalanan ,
Boş kinayelere gülen bendim.
Kendi varlığımın sesi olayım dedim
Yazıkki kadındım…
Ey bakışları güzellik kentine yol
Ey bakışları kadehteki içki.
Ey dudakları kan renginde çöl lalesi.
Yol uzundur
ama yolın sonu köşktür, nurdur
Sessizce oturuyorum atın sırtına
Göğsünün gölgesine kayıyıorum
Başım dönüyor
Yine
Dingin ve usulca
Rüzgar kanatlı atının toynakları
Kentin dizme taşlarına çarpıyor
Tacını üzerinde güneş
Yalazlanıp parlıyor
Onunla birlikte hüzün dolu kenti
Terk ediyorum..
”Halk şaşırmış fısıldıyor
NE MUTLU KIZA…
FURUĞ FERRUHZAD /DÜŞ /şiirinden
resim:Gülbahar Bozkurt
65×80 cm
deri üzerine yağlı boya
2011
Bir cevap yazın