Develerin tellal olduğu zamandan
Üç seher sonra,
Hani canın ağrır bazen,
Çok ağrır…
En derin rüyalarına
Yüklenmiştir ismin.
Sıraya, sırasız girer
Kelimeler,
“Ben hakettim” der,
“Benimle başla!”
Yoldan çıkar cümleler,
Tasması bilek kanatır tüm ezberlerin,
Tutma!
Fare kovalar,
İpine sarılır,
Çorba yapan bir anne düşlersin.
Tozunu alır tüm ağrılarının,
Başını okşar ateşinin,
Kendine doğurduğun annen.
Ne yapardı diye düşünürsün
Rahmimi ona yastık etmeseydim.
-Âh-
Tek yumurta kelimeleri…
Hani canın ağrır bazen,
“Anne doğur” der doktorlar,
Develer istifa eder,
Düş uyanır,
Ağrı,
Kerameti gibi nikahın
Çöker etine.
Ağrı, kör bıçağa döner.
Yapma!
Şimdi bir düşün eteğinden,
Şimdi ismimi koyana bağırırken,
Doğurdum,
Doğurulmadım,
Benim ihlasım senin kitabında okunmuyor Tanrım!
-Nereyi imzalayayım doktor?-
