Annemin sesi hep diri kaldı bende. Şarkı söylerken, ağlarken. Anneler ölünce daha çok yaşıyor. kocaman bir yara.
Dostum bu sabah küllerle kutlamış bu ince günü
Doğrudur, anneler kül oluyor içimizde, öfkesi, kırgınlığı sönen bir avuç kül kalbimizde
Ah bi de doğurmayıp, kurda kuşa bizi yedirmeyip, tüm canlılara, insanlığa anne olanlar. Kuşkusuz emeği ile bilinir annelik.
Ruhunda bir yavru kediye şefkat duyan anne köpekler… Her canlıyı evlat bilen bütün canlılar.
Hepsi, hepsi anne olmayı bilen gülün dikeni.
Külünüzü soldurmayın.
Ateşten kalanın ateşini okşayın ki sizi yakmasın geçmiş. Yarınlar anneyle büyüyor çünkü.
Kutlu olsun annesi ölmeyenlerin Anneler Günü
Yelda Karataş
2024, Mayıs.
Annemle babamın fotografı ( Zonguldak, 1930 lar)
Bir cevap yazın