Bir düşe uyanır ya insan
Yorulduğunu anlayınca
Kalkar derin uykudan
Ve gözlerini kapayan çapaktan kurtulamaz
Uzun bir süre
Ve sarhoştur körkütük
Üstelik içmemiştir de
Eski sevgililerinin resmine bakar
Bakar tanımlamak için kendini
Ve tanımak ister dünyayı kendinde
Tanımsızlığın resmi gölgelenince beyninde
Bir düşe uyanır ya insan
Yorulduğunu anlayınca
Korkak kaldırımlar
Ve anlamsız insan seli içinden geçer
Kendini bulmak için
İnsan bazen kendiyle çelişir
Kendine de uzak düşer
Oysa tanımsızlığın tanımladığı
Belirsizliğin ezgilerinde insan
Bir yaprak kadar narin
Fırtına gibi karşı konulmazdır
Bir düşe uyanır ya insan
Gölgesiz gün gibi saydam
Bilim gibi aydınlık
O zaman engelsizdir yaşam
Sınırsız ülke gibi…
Bir cevap yazın