Düştüm peşine yalnızlığın
Ölümün mahreminde can verirken papatyalar
Şimdi güneş bile kıyama durmuş
Giden sevgiliyi uğurlar.
Yalnızlığın uğultusu zihnimde bir fırtına
İnsanlar koşuşuyor azrailin izinde
Bu şiirler diyorum bir bana uğramasın
Yollanan sevgilinin hüzünlü cenazesinde.
Raks ederken damlalar yağmurun koynunda
Bir intikam çığlığı bu sevdanın şarkısı
Uçarı hislenmeler uçurumun boynunda
İçeride sevinç var, cehennem dışarısı
Köşe başlarında can veren bir şairin
Adını yıldızlarla göklere kazımışlar
Sadece bu aşkın kör bahtını değil de
Nice Ferhatları göğsünden yaralamışlar.
Bir cevap yazın