Yolda yürürken düşlerim, yığılır asfalta
Bir et yığını misali toplamaya çalışırken kendimi
Durduramam bu süreci
Devam eder yıkım
Her molekülüm kırmızı
Ki kırmızıyı severim
Sevdiğim kırmızı ölümüm şimdi
Kendi mezarımın çamurlaşan toprağında boğulurken
Bir tını alıkoyar,
Unutulmaya yüz tutan onca yığın arasında sadece bu kırmızı et yığınını
Dirilen ben olsam da unutulmayacak olan onlar
Onları unutma…
Bir cevap yazın