Bir gömü gibi aradım gövdelerde,
Eş ruhumu çaresizce yıllarca!
Ne Ermeni prensesi Şirin,
Ne Arap kızı leyla,
Ne de Beatrice ve Giulietta,
Hep boştu içleri!
Ve ben Anka gibi çekildim kendi köşeme,
Ve doğurdum eş ruhumu kendi yumurtamda,
Yanarken kendi yaktığım ateşte,
Bir Tanrı gibi !
Turgut SAY
*”Hallac-ı Mansur”
Bir cevap yazın