Cebimdeki buruk şiirlerle
Çırılçıplak bu betonun üstünde
Yaralı bir hayvan gibiyim,
Dilimin ayaz kelimelere kesişi
Suçüstü serüven rüyalarım
Sınıfsız gövdem
Sol omzumda
Günah meleğimin olduğu yerde
Yüreğim
Bütün çırpınışlarıyla
Reddedişine rağmen
Ordayım bıraktığın yerde
Biliyorum
Ölmediysen o günlerde
Kaybolursun
Büyük kalabalıklarda
Avuçların küser yaşama
Kamaşır her yanın
Bir kimsesizlik olursun
Kendin olmak için
Harcadığın yıllar
Eskilip uzar
Artık başkası da olamazsın
Bir adın kaldı
Bir de onurun
Neyin var ki
Ondandır bu yalnızlıklar
Hasar görmüş yenilgi sarhoşluğu
Bu benim/ ki/ si
Sarhoşum hep içmeden
Bunca ayığın arasında
İçmeden nasıl katlanılır
Bu dünyaya
Ailenin,Devletin ve Özel Mülkiyetin Kökeni
Değilse de ta kendisi yaşadığın
Kaç kez eksik okuduk
Burjuva Demokrasisini
Proletarya Diktatörlüğünü
Onlar hep demokrat kaldı
Biz hep diktatör
Kaçıncı taktikte kaldık
Kiraz çiçekleri
Bir de bahar
Kırık
Vücudumun her bir yeri
Unutmadım
Bir nisan doksan yediyi
Tek tek baktı annem
Tüm kemiklerime
Yokladı
Okşadı
Öptü
Kokladı
Nisan yağmur
Haziran gül
Kasım ölüm
Her mevsim çığlık
Her mevsim
Yanar su
Yanar toprak
Aslında hiçbir mevsim ölünmez
Her mevsim Mayıstır.
Mehmet Özgür Ersan
