bana dünya diyorlar,
ben tepinen aşıklar görüyorum
yaylarından koridorlara uzanan
aysız rasyonel ayazları
bana dünya diyorlar
ben daidalos’ın çıkmazları görüyorum
ecnebi pezevenkler, osman şaha
ihtişam pazarlıyorlar
bana dünya diyorlar,
ben İkarusun perçemlerinde kalan
ıslak kömürler görüyorum
uçmak ve yanmak aynıdır oysa bilmiyorlar
bana dünya diyorlar
frijit arzulardan kurtulamıyorduk
dokunamıyorduk tanrılara
bana dünya diyorlar
karanlıkta küsüratlarıyla yitirilen
çelik siyahında mefkur
uçkur savaşları görüyorum
katip tanrılar
ölü bedenlerde piçleri kutsuyorlar
bana dünya diyorlar
telaffuzunda ki tutarsızlığı
almıyor aklım
kürdün ağacı mı daha az meyve veriyor yoksa
türkün lapası mı daha tuzlu
karar veremiyorlar
bana dünya diyorlar
ben çingene manastırları görüyorum
kırmızının her tonunda
ayrı bir katliam
zoraki yaşamaktan
bahsetmiyor kimse
bize devrim gerekiyor
ve her devrim aslında
toplu intiharlarla başlar
Bir cevap yazın