Bir fotoğraf çekiyorum;
Karanlığın ortasında odaklar
Yer yer kümelenmiş acılar bekler
Sevgi, duvarlarda gizli
Umuda bir gülüş, bin arşın eder
Unutulmuş çocukları bekleyen
Uçurumlar diyarında hasret ve keder.
Bir fotoğraf çekiyorum;
Telaş yüklü dalgalar
İçinden alıp alıp
Bir kenara fırlatırken naylon şişelerini
Ve sigara izmaritlerini ve medüz ölülerini
Duyarsın çığırtkanların sefer saatlerini
Rıhtıma yaklaşmadayken vapur sireni
Karışıp martı seslerine
Hafiften çarpar
Eminönü, Beşiktaş, adalar iskelesine
Bir de ilk yolcularını görürsün
Üşümüş, ekmek peşine düşmüş
Bölünmüş uykularını bırakıp bir köşesine.
Bir fotoğraf çekiyorum;
Tanyeri
Farkına varmış sabahın,
Dilimlenmiş acılar toplamada
Hararı yüz yamalı çöpçünün çekçeğine
Kör kurşun, yükünden ürkmede
Ve güvercin kanatlarından
Ve ilk seferi kaçıranların
Kaba saba çığlıklarından
Bir fotoğraf çekiyorum;
Bombalar patlıyor bir yerlerde
Kirpiler saklıyor dikenlerini
Bilmem hangi çukura taşınsın karıncalar
Hangi Ağustos uyandırsın böceklerini
Ne ambar kaldı, ne tahıl ne tarlalar
Barut kokulu kovanlara yine de
Çiçek taşımaktan vazgeçmiyor arılar.
Bir cevap yazın