deniz gülümsüyor uzaklarda
gökyüzünde bulutlar
göğsünü rüzgara verip
denizlerin kanına senin kanını taşıyor
efendim bu tuzlu gözyaşları
benim toprağımın analarının
bu ölü suyu benim evlatlarımın
efendim gökyüzü ağlıyor
yürek ağır bir acılık oluyor
dudaklarımda tuzlu
öyle acı ki suyu
yürekten kopup gelen ağıdın tadı
ne bir aşığın sazına dönmüş ağıtlar
ne de ıslak yasemin kokusuna
ölen oğullarının kokusu ancak
anaların genzini yakan
aleviyle yaktı geçti
kötü günlerin gelişi bizi
ağıtlar yükseliyor her bir evden
‘anan kurbanın olsun
bir defa gül oğlum diyor’
gülün aradığı yoktu doğacak günü
biz arayacağız gelecek güzel günü
ölmeyecek bir daha dalında
ne gölge ne düş
ten ve ter içinde
peşine düştük özgür günlerin
ellerimiz kelepçede
ak günlerin peşinde
11.02.2016 Kartal
Bir cevap yazın