Surlar üzerinden yüzümüzü sürecektik ayışığına.
Aynı şiirde sarılacaktı gözyaşlarımız
Diyarbekir kalesinde.
Yıktınız surlarımızı!
Ayışığı adınızı anmasın!
Dicle’de sulara
bırakacaktık hüznümüzü.
Bağıra bağıra selamlar gönderecektik.
Olur da duyarsa yar sesimizi,
belki de bu gece çıkıp gelecekti.
Yıktınız yollarımızı!
Şiirler adınızı anmasın!
Uzaklar diye bir yer yoktu bize.
Garlarda sahici bekleyen sevdalılardık.
Ankara’da kar yağar, biz titreyerek saz çalardık.
Yaktınız garlarımızı!
Türküler adınızı anmasın!
Fotoğraf: Dursun Altun
—
Bir cevap yazın