Bilginin değil, bilmenin, bilerek yaşamanın, farkında olmanın acısını çekiyoruz artık. Farkında olmanın, farkına varmanın acısı bu.
İnsanı, insanın iç dünyasını tanıdıkça daha da büyüyor acımız. Bitmek bilmeyen arzular, hırslar, tutkular, öfke ve kin.. Neyin esiri olduğunu bilmeden yaşayan amaçsız ve idealsiz insanlar. Kaybolan değerler..
Sorgulamak yoruyor insanı, yalnızlaştırıyor-ötekileştiriyor. Sorgulamak çoğu zaman bulmaktır aslında aranılan gerçeği, belki de gerçekler mutlu etmediği için unuttuk (unutmuş numarası yaptık) bu değeri.
Hayata, insana dair ne varsa gizemini, büyüsünü, ışığını kaybediyor-sıradanlaşıyor. Sıradan bir hal alıyor yaşamak. Öylesine bir hal alıyor yaşamak.
Bizler bunu bilerek yapıyoruz, neden mi ? Çünkü işimize öyle geliyor da ondan. Hayatın telaşına o kadar kaptırmışız ki kendimizi, aklına gelecek ne varsa iş, ev, araba, para.. O kadar fanileşiyoruz, o kadar maddeye tapıyoruz ki, manadan uzaklaşıyoruz.
Uzun lafın kısası sorgulamadan yaşamak “ aptallıktır”.
Bir cevap yazın