Ayla ve Emine
Biri karşı pencereden umuda bakar
Her sabah..
Diğeri kaldırım serçesidir..
Dudağında bir şarkı.. ve bir sakız,
Bir elinde fener..
Sanki gündüzünü arar.
Yazgımın bir köşesi Ayla,
Bir kenarı Emine’dır
Tepeden tırnağa acıdır tenim
Yüreğimi kanatan
Arada bir tuz bastığım..
Ahh küllenmiş acılar.. acılar..
Bilmem neden yüreğim sancılar?
Baharlar gelip geçiyor
Kimileri ikinci baharında
Oysa daha ben yaşamadım ki
ilkini…
Başkadır sancılarım benim..
Başlar yürekten..çıkar kasığımdan
Bilmem tadını elmanın.. şeftalinin hazzını
Kadınım ben,
Ama olamadım bir türlü
Bedri Rahmi’nin dediği gibi:
“çatal karam,
çingenem,
bir tanem,
karım” misali
Kadınım ben, sadece kadın,
Hayata 1-0 yenik başlamış,
O da frikikten.. hoyratça..
Bahar nasıl gelmiştir ki eve?
Doğuşum mutluluk vermiş midir,
Yoksa sırılsıklam bir hüzün ve nefret mi?
Erkek muştusu yerine kız gelmesi
Kapıları sürgületmiş midir
Hiç açılmamacasına?..
Hayır.. şikayetim yok,
Bak güneş ve kelebek var
Yüreğimde yeni bir tomurcuk..
Kokusu hep taze..
Ellerim terli.. utangaç,
Adımlarım sek sek oynamada,
Gözlerimse bir tutam yasemen..
Bir cevap yazın