Gözler derinliklerde bulmuştu bir yolunu kapkara gecelerde gezinirken viranda Görmüştüm yaralı bir yüreğin ufuklarından yansıyan bir aksi kirlerinden arınan kimsesiz bir handa Sessizlikler kıvranmaya başladığı sokaklarda gezinen bir çocuğun bakışlarının gökyüzünün nefesiyle buluştuğu anda Sonsuzluğun içinde yürürken yapayalnız geceler rastladılar kalabalık günlere hayali bir zamanda Serapa mutlulukla kaplı bir ülke hayal ederken gençler önlerinde vardı mutsuzluk rituelleri Sonda kalmışların dünyasında kalmıştı mutsuzluk mevsimi gönül ferahlatıcı mevsimleri unutmuştu yorgun elleri Yaz yağmurları gibi kısa sürmüştü batıni düşler engin gürültülerin içinde sarmıştı bizleri afaki düşüşler Yolların etrafında kalmıştı mütenahi patikalar gelişmiş yollar patikalarda insanları arar zordu patikalardan gidişler Sevgi yordamını sunun sadece ihtilallerde kinlerle örmeyin duvarlarınızı sokaklarda yalnızca sevgi ihtilalleri olmalı ülkelerde Bütün düşlerin arasında kalakaldım düştüğüm yolların etrafında sessizlik ihtilalleri İnsanoğlunun sonsuz sokaklarda gestalt gürültülerle mücadele etme çabaları çarelerin içinde çaresiz halleri İlgisiz bir ülkenin beyhude işlere kafa yoran ilgisiz gençleri doldurmuştu boşvermişlik sahillerini Gökyüzünde mavilikleri sürüp giderken simsiyah yaşantılar sokaklardan geçiyordu arıyordu karanlık banilerini Gökyüzünde maviliklerin müddetince duruyordu parıltılar karanlıkların önünde ışıltılar arıyordu kendini var eden sahibini Göllerde yaşayan planktonlar bile sessizliklerinde azgın gürültüleri aradılar bulamadılar seçtiler sessizliğin en salihini Gürültüler içinde bağırışları duyulmadı çaresizler kayboldular karmaşıkların arasında aradılar hayatlarının selimini Gürültüler içinde meşk ederken sahte gülüşlü sokaklar sessizlik ihtilallerinde kaldım Gönülsüz söylenen sevgi sözlerinin bakiyeleri zamansız dolmuş sevgisizlik bağları olgunlaştı salkım salkım Görünüşü biçare elinde asası garip bir derviş sessizlik ihtilallerinin içinden veriyordu mühim hayat talkınını Sonsuzluğun içinden akan zaman zamanların ötesine ermeye çalışıyordu dakikalar saatlerle karışırken Sonbahar rüzgarı gibi vurmuştu sessizlikler yüreklere hükmetmekte insanlığın benliğine kimsesizliklere alışırken Kara kışlarda yakalamıştı bizi hüzünler sessizliklerin arasında serin güzlerde bile terketmiyor kespi ümitlere bakarken Kara bir kedinin nankörlüğünü gizlemeye çalıştığı kısa bir tebessüm gibiydi mutluluklar bir okyanus gibi yalnızlıklar akarken Bütün gürültüler içinde yalnız kaldım içimde yaşanıyor apansız sessizlik ihtilalleri sonbaharlar gelirken erken erken
Bir cevap yazın