Ellerimi bir birine dolaştırmıştım korkuyla karışık bir histen muzdarip, onları açmaya çalışırken parmaklarımda kurban olmuştu bu karmaşaya. Bu arada kitlenmiş olanları izliyordum.
Son kelimeler düşünce dilinden, hüzünlü bir sessizlik kaplayınca etrafı, başınını hafif öne eğip parmaklarındaki anlamsız karışıklığı izlermişsin. Bu durum galiba garip bir dua şekliymiş ya da Allahım neden diye soran kelimeleri iletme çabası. Bu yakarışın sakladığı gizem “Allahım beni de lütfen al ya da onu bırak” olmalı. Bu düşüncelerdeyken ben dualar ufku aşmıştı bile. Bu sırada ananem bir kez daha nefesini vermişti ama unutmuş gibiydi geri almayı ve elleri zarifçe uzanmıştı umursamıyordu kimseyi. Oysa ben ben ellerine son zamanlarda çok az bakmaştım. Titriyorlardı. Bu yaşlandığını gösterirdi (Gerçi ben kendimi daha ikna edememiştim) ve aynı zamanda ölüme ne kadar yaklaştığını.
Ben keşke azraili görebilseydim. Ona bir çift lafım olacaktı ; “sen şimdi ananemin tatlı nefesini istiyorsun ama lütfen bırak, o nefes şeker kalbine ancak yetiyor” derdim belki de daha sert çıkardım, bağırırdım “sen koca melek ufacık kadından ne istiyorsun” sonra kaçardı ya da acırdı bilemiyorum tek bildiğim canım çok yanıyordu, geçmiyordu bu sızı. Mesala ibrahim vardı uzak diyarlarda. O görmemişti ananesini. Ne şanslıydı yaşamamaştı bu acıları. Güzel yönlerinden biri ortak olmaktı acılara. Baktı gözlerime fısıldadı kulağıma bunların geçeceğini bir zaman sonra. Belki de bir haberciydi ötelerden. Ona bir daha kavuşacağımı müjdelemeye gelmişti. Ayrı bir meseleydi o anda bu.
Bu arada kalabalık artmaya konuşmalar çoğalmaya başlamıştı. Onların aksine ben utanıyordum soluk alıp vermekten.
Şimdi tam altı ay geçti gözlerimi yaşla süsleyen. Artık sadece rüyalarımda görebiliyorum onu ama istediğim gibi değil. Yani sarılamıyorum mesala, bir de işte niye gittin diye soramıyorum. Sadece ibrahimin müjdesini bekliyorum: “kavuşmak!”
Şimdi onun anılarını güçlü tutmak için bir olduk dostlarla yığıyoruz üst üste video,resim ne varsa.
Yinede ben onların bize kaldığını sanmıyorum. Bize kalan ananemin ölü sesi. Ölü ses? Rüyalarında görebildiğin ama duyamadığın ses. Ben burada durup yutkunur yine ağlarım ama siz ıslanan tuşlardan haberdar olamazsınız. Belkide şuan ucundan oldunuz.sağol yüzü buruşan okur, fark etmeden yanımdaydız. Berhüdar olunuz.
Bir cevap yazın