Bir anda durdu yarıladığı yokuşta,
Derin bir soluk alırken,
Küfürler savurarak baktı
arkasında kalan yola.
Her adımda yokuşun ağırlığı bindikçe bindi omzuna.
Sonra bir cigara yaktı
Boğuldu öksürüğe arka arkaya,
Beli de iyice kırıldı,
Sanki taşıdığı bedeninden ziyade
onca yıl yaşadıklarıydı.
Sokak lambasında ufaldıkça ufaldı gövdesi.
Hızlanmıştı iyice nefesi.
Yine de cigarayı bitirmekti niyeti.
Sonra birden geçirdi ki içinden,
Var mı ulan var mı artık bundan ötesi!
İşte göründü yokuşun tepesi,
Uzunca baktı yanından geçen çöp toplayan adama,
Komünizm, sosyalizm neymiş ,
pek bilmezdi ama
Bir kez daha anlamıştı ki
ne güzel olurdu eşitçe paylaşmak ekmeği.
Sonunda attı cigarayı elinden,
Tepeye bir adım kalmıştı ki,
Bir anda battı çamura.
Ahlarla vahlarla geçen bir ömrün ardından
ulu orta bastı bir kahkaha.
Bir cevap yazın