Asfalt yollar boyunca
Bu uzun yollarda
Arabalarını kenara parketmiş, siyah fileli çoraplar giymiş kadınları düşlüyorum.
Gözlerinde hüzün, ellerinde endişe
Anılar taşıyor sigara dumanlarından
Saçları kurumuş güneşten
Acaba güzel domates çorbası yapar mı bu kadınlar?
Acaba en çok hangi kitabı severler?
Bu kadınlar niye böyle hüzünlü Tanrım?
Çok güzeller halbuki
Bu kadınlar neden ağlıyor Tanrım?
İncecik bedenleri ve hisli bakışlarıyla öyle çekiciler ki…
Bu kadınlar nereye gidiyor Tanrım?
Hangi pencerelerde iç geçirmişler
Kaç perde çekmişler karanlığa
Nazar boncuklu bilezik takmışlar mı acaba hiç?
Dudakları çok çılgın bu kadınların kimse sessizce çekip gitmemiştir omuzlarından
Anneleri küçükken papatya taçlarıyla süslemiştir saçlarını
Şimdi çok yorgun bu kadınlar
Görülen o ki çözülen sadece ayakkabı bağları değil
Lütfen, dursun zaman!
Düşen kirpiklerini sayacağım.
Bedeninde ölen yerlerini çiçekler koyacağım.
Kuşları çağıracağım, saçlarına konsunlar.
Yeni şarkılar ve kitaplarla dolduracağım anılarını
Lütfen durdurun, durdurun zamanı!
Anneleri gelecek birazdan
Saçlarını okşayacak.
Gözleri dolmadan türküler söylemeye çalışacaklar.
Yol akıyor, zaman geçiyor.
Bu kadınlar neden yalnız?
Bu kadınlar nereye gidiyor Tanrım?
-tüm kadınlara itafen- 23 Şubat gecesi
Bir cevap yazın