Adult Grief & Louise Glück – Çeviri:Gizem Atlı

Because you were foolish enough to love one place,

now you are homeless, an orphan

in a succession of shelters.

You did not prepare yourself sufficiently.

Before your eyes, two people were becoming old;

I could have told you two deaths were coming.

There has never been a parent

kept alive by a child’s love.

Now, of course, it’s too late –

you were trapped in the romance of fidelity.

You kept going back, clinging

to two people you hardly recognized

after what they’d endured.

If once you could have saved yourself,

now that time’s past: you were obstinate, pathetically

blind to change. Now you have nothing:

for you, home is a cemetery.

I’ve seen you press your face against the granite markers –

you are the lichen, trying to grow there.

But you will not grow,

you will not let yourself

obliterate anything

Yetişkin Kederi

Tek bir yeri sevecek kadar aptal olduğun için,

şimdi evsizsin, yetim kaldın

bir dizi sığınak içinde.

Hazırlanmamışsın yeterince.

Yaşlanıvermiş iki insan gözlerinin önünde;

Belliydi iki ölümün kapıya geldiği.

Yoktur ki yeryüzünde bir ana

yaşama tutunan, bir çocuğun sevgisi ile.

Şimdi, tabii, artık çok geç –

tıkılı kaldın sadakatin romantizminde.

Geri dönmeye devam ettin, tutunuyordun

iki insana, zar zor tanıdığın

katlandıkları onca şeyden sonra.

Keşke kurtarabilseydin kendini,

çünkü artık zaman geçti; inatçıydın, acınası şekilde

kördün değişime. Hiçbir şeyin yok ki artık:

senin için, ev bir mezarlık.

Yüzünü granitten tabuta dayadığını gördüm –

sen bir yosunsun, çabalıyorsun orada büyümeye.

Ama büyümeyeceksin,

izin vermeyeceksin

bir şeyleri yok etmene.”

Çevirmen: Gizem Atlı