Bir kez yığıldı gövdeme bu amansız sebep
Pırtılar halinde dolaştı damarlarımda kan
Göz çukurlarımda kömür rengine çalan sedef
Ilgıt ılgıt çağladı körpe karanlıklarda umutlarım
Bir kapı aralı olsaydı bu masum yüze
Bir dutam papatya tutan olsaydı
Yutkunurken yüreğimi boğazımda hissetmek
Atılmak kör sokakların ezgili bestesine
Destesiyle kırılan kalemlerin beyaz defterlerde
Bir yeri olmalıydı
Bir kez yığıldı gövdeme bu amansız sebep
Sokak lambalarıyla loş
Kaldırımlarda uçurumlar görebilmek
Dalga halinde gözlerim
Ötedeki yüzleri bir çırpıda görmeliydi
Bin küsürlük anı
Geçti şeritle halinde
Seçilseydi insanlık gözümde
Bir yardım eden bulunabilirdi
Mücahid Karaçınar/ İtiraf Ediyorum Doktor kitabından
Bir cevap yazın