Anne! Söylemesi bile çok güzel değil mi? Bu bir kelime değil sadece, bu kelime içi dolu bir cümle hatta bir hayat kimine. Kiminin özlem duyduğu bir sesleniş “anne”, kiminin de yarım kalan hayatı.
Hiç olmayanın bilmediği fakat içten içe özlediği, hep yanında olanın sıradan geldiği insan belki de. Lakin hayatının bir döneminde annesi var olan bir insanın bir gün annesiz kalması tarifsiz bir boşluk. Seneleri sesli, renkleri sessiz senelerin; umut, ümit, direnç ve direniş kaynağı mukaddes insandır anne. Saf sevgiden yaratılan ve kendi saf sevgisinden bir başka canlıyı yaratan tek varlık değil midir anne? Öyle saf öyle derin sever ki yoktur ondan güzel sevgi veren. Karşılıksız, koşulsuz ve gerçek sevginin tek sahibidir. Çevreniz, arkadaşlarınız çok olabilir. Çok iyi bir eşe, sevgiliye sahip olabilirsiniz ama hepsi sizden bir karşılık bekler. Mesela eşiniz yada sevgiliniz sizden en azından düzgün, sadık bir eş yada sevgili olmanızı bekler. Birinin sizi sevmesi için muhakkak sizin de ona bir şeyler vermeniz gerekir. Bu sevgi olabilir; saygı, dürüstlük ya da maddi olabilir. Anne öyle değildir. Kötü bir insan olsanız dahi sizi sever. Sizden bir şey beklemez, sevgisinde koşul yoktur. Çirkin olun, cahil olun, kötü şeyler yapın, kızar ama yine her şeye rağmen sever. Diğer insanlar gibi yüz üstü bırakmaz. Gurur duyulası bir varlıktır anne, örnek alınasıdır. İnsanın her şeyi ama her şeyidir. Ellerini bırakın, ayakları bile öpülesidir. Cennet annelerin ayakları altındadır. Anneler sevgi ve merhamet abidesidir. Bu dünyada ve ahirette tanımış olduğunuz en iyi kadındır. Dünyanın neresinde olursa olsun her annenin çocuklarına hassasiyeti aynıdır. Anne olmak kolay değildir. Güldüğünde içleri ısıtan, üzüldüğünde kimseyi üzmemek için elinden geleni yapandır anne. Anne, koparmaya kıyılamayan çiçek gibidir. Gün gelir solar fakat yine yeniden yeşermeyi bilir. Çiçeklerin anasıdır anne.
Anne kelimelere sığdırılamayacak kadar büyük bir nimettir, nimettendir.
Bir cevap yazın