İyi insanmış dedem.Ben çok tanıyamadım dedemi.Öldüğünde ortaokula gidiyordum.Sorduğum herkesin bir hikayesi vardı dedemle ilgili,bir tebessüm ve son cümle;’’Ama iyi adamdı rahmetli’’
Askere giderken iki yıllık evliymiş dedem.Çocuğu yokmuş.İnsan kendine dert edinmese de böyle şeyleri,dert edecek çok insan varmış o zamanlar.Dedem askerdeyken toplanmış köyün büyükleri.’’Yumurtaları soğumuş bunun,ısıtmak lazım ‘’ demişler.Buğuya sokmuşlar karısını.Ölmüş.Döndüğünde öldüğünü söylemişler.Niye diye sormamış.Bir ay sonra evlenmiş.
Üç kardeşmiş anneannemler.Üç kara leke,üç kız.Üçünün de adı Firdevs.Yine o zamanlar nüfus memuruna isim söylemezsen kendisi yazarmış isimleri.Kızlar için genelde yaz bir şey denirmiş.Nüfus memurunun sevdiği kızın adıymış Firdevs.Her yaz bir şey diyene Firdevs yazmış.Sonradan köylüler ayırmış bu Firdevs’leri.Büyüğü Firdevs kalmış,ortancası Çubuk,küçüğü Cemile.Cemile’yi almış dedem.Böyle atılmış bizim ailenin temelleri.
İlk çocuğu erkek olmuş dedemin.Yerli koymuş adını.Uzun bir süre kız doğurmuş anneannem.Beş tane de çocukları ölmüş.Dört kız,bir erkek.Kızların hepsi kışın doğmuşlar.Ölmeleri için yeterli sebepmiş bu o zamanlar.Köylerde tek odada soba yanarmış.Tüm aile bir arada oturur,bir arada yer,bir arada uyurmuş.Dedem doğan çocuk kız olunca rahatsız olurmuş sesinden.Çaresiz öbür odalara konulurmuş bebekler.Kar,kış,acımasız soğuk.Acımamış bebeklere.Hepsi ölmüş.Hepsinin adı Songül’müş.Gül gülmüş ama son olmalıymış.Hiç birinin kimliği olmamış.Köy mezarlığına gömülmüşler kimselerden habersiz.Karla gittikleri dünyada kar kaplamış üstlerini.
Rahatsız etmezmiş erkek çocuk sesi dedemi.Sobanın yanında yatırmışlar onu.Ölmüş.Anneannem bakamamış.Hak etmiş yani yediği dayağı.Üç gün sonra zor kalkabilmiş nenem.Erken kalktı diye tekrar dövmüş.
En sonunda bir oğlu daha olmuş dedemin.Ve bir de kızı.Songül.Yazın doğduğu için yaşamış teyzem,yazın doğduğu için kimliği olmuş.Yazın da doğsa kurtulamamış Songül olmaktan ailenin son gülü.
Yıllarca büyük dayıma yardım etmiş dedem.Dayımda hakkını vermiş;zengin olmuş.Kızlar baba evinde gördüklerinden fazlasını görmemişler, koca evinde.Bizde beraber.Bizim annelerimizden fazlamız dondurma paralarımız vardı.Dayımın verdiği.Dedemi rahatsız ederdi bu fark.Dayım gidince elimizden alırdı paraları.Hasta olursunuz derdi.
Dedem ölmeden sekiz gün önce ziyaretine gittik abimle.Kaşlarını çatmış yatıyordu.Anneannem,yengem ve Songül teyzem başındaydı.Yürütün demiş doktor.Kızlarla yürümek istememiş.Biz gidince belki yürür dediler.Kaldırdık dedemi.Bir kolunda abim,bir kolunda ben salonun ortasına kadar yürüdük.Elektrikler kesildi.Korktu.Sımsıkı koluma yapıştı.Canım acıyordu.Bırakmayı düşündüm dedemi.Hatta kolumu hızla çekip savurmayı,düşürmeyi.Teyzem yetişti.Tek başına tuttu dedemi.Yatağa yatırdı.İsmine hiç aldırmadan.
Düşseydi ölür müydü dedem,dondurma yiyebilir miydim ben?Bilmiyorum.Ama iyi insanmış dedem.Böyle iyi insanın böyle kötü düşünceli torunu.Ayıp ayıp.Gerçekten ayıp.
Bir cevap yazın