Bende gördüğün kendi yansıman… Aynanın hikmeti…
Hepimizin kusurları, eksiklikleri elbette var.
Bir de ortada realiteler var. Ölçülebilir, gözlemlenebilir, tahmin edilebilir olan.
Biri realite hakkında sıradışı bir hal bildirdiğinde buna gerçeklikle bağı ve içgörüsü bağlamında yaklaşırız.
Benim insanlığım herkese göre değildir. Fazlalarım vardır. Sahiciyimdir, gerçeğimdir, neyse odur.
Oynamam, kıvırtmam, çarpıtmam. Ve bu bazı kişileri rahatsız eder. Olabilir.
Kimseye şahsen saldırmam*.Rekabete girmem. Dolandırmam. Gereksiz umutlar vermem, oyalamam. İhanet etmem (güncel hallerim)( ettiğim oldu eski yıllarda, kendime dürüst olabilmemin o zaman bildiğim tek yoluydu. Bir suni tenefüs sırasındaki dudakların buluşmasına öpüşme diyemeyeceğimiz türden)
Huzurla uyurum. Borcum yok. Minnetim yalnız Allah’a, ve hayatın her bir zerresinedir…
Bu sabah hakkımda müthiş şeyler yazmış canım eski kocam… Hani burada yaptıklarına ve yapmadıklarına rağmen nadir yazı yazdığım…
Kendimi kurban olarak görmem. Olan oldu. Benim de toyluklarımla incittiğim insanlar elbet oldu. Döndüm, onardım. Büyümek bunu gerektirir.
Büyüdüm, büyüyorum…
*bana gereksiz sevgi gösterileri yapanlara, pardon biz bu yakınlıkta mıyız derim. Bunu saldırı algılayabilirler.
Bir cevap yazın