ayrılık vurunca aklına âdemin – OYA ZEYTİN

 

Koynuna uzanır ya ölüm.

İlk siyah kuşların –kuzgunların- göçer

Sonra beyaz, temiz ellerinden

Anasız babasız sigara dumanında ölür ellerin.

Koynuna uzanır ya ölüm.

Ertelenmiş bir ağlamanın eşiğinde beklerim.

Kuşlarını alırlar, rengârenk kuşlarını

Arafımın uzağından göç ederler.

Tebdili mekânda rahatlık var derler. -Yoktur-

Koca acılar avazı çıktığınca tutunur dudağıma.

Beni giymiş giysilerin tenimi dövdüğü,

Bir küskün göçe veririm kendimi.

Koynuna uzanır ya ölüm

Rahmet kapıları kapanır yüzümü sevecek olsan

Sağ eline yeşerir ölüm .

Uzun uzun sana yoksunluğu anlatsam

Sokakları güldürürüm kendime

Koynuna uzanır ya ölüm

Saatlerimin içine yerleşmiş ses,

Yokluğunun boşluğunda yankılanan,

İçimde

Uzun bir huu olur.

Senden sonra başlayan, sana bağlı.

Ve sen başka yerden, bir başka yerdense ben ölürüm.

Sen siyah, beyaz sen.