Ben cehennemden geldim bu günlere Cennetten kovulduğum da çocuktum daha.
Ne cennetin değerini bildim ne cehennemin azabından yıldım
Üzerimde ateşten bir gömlek
Çıplak ayak yürüdüğüm tüm yollar ateş.Yana yana geçtim ben o yollardan
Etlerim yana yana
Kemiklerime işledi tenimin yanık kokusu.
Birgün bile of demedim
Cehennemi evim bildim
Canım yandıkça kabuk bağladım
Acılarımla yaşamak katman katman etti yüreğimi
Şeytanımla aşk yaşayarak geçtim ben o yollardan
Korkunun zerresi değmedi ruhuma
Korku da bendim
Acı da
Şeytan da
Tek birşeye dokunamadı o zebani
Merhametime…
Onu alamadı benden
Merhametime her değdiğinde ateşime odunu ben attım
Yüreğim kabuk bağladı ama en derinlerde saklıydı merhametim
Ona değmedi cehennem ateşleri
Değdirmedim.
Sonra…
Sırtımda ki ateşten gömlekten soyundum
Gittiğim yol artık kor olmuştu
Ve ben cehennemden kovuldum merhametimden…
Cennetteyim ancak bilmiyorum cennetin tadını, tuzunu…
Orada hiç korkum olmadığı kadar korkuyorum şimdi.
Ya yine merhametimden vurulursam?
Ya yine cehenneme sürüklersen beni?Gücüm yok tekrar yanmaya…
Ben büyük yangınlardan geldim buraya
Tek tek soydum kabuklarımı
Yara bere içindeyim ama umudum var…
Ya umudumu çalarsan?
Ya yine karanlığa gömülürsem?
Kim tutup çıkaracak zindanımdan bir daha?
Ben kızgın demirlerden koptum geldim buralara
Karanlığın en siyahında kör olan gözlerimi açtım geldim
Merhametimden…
Ya vurulur düşersem yine cehennemin ateşlerine?
Kim, söyle kim elini uzatır ki ateşe?
Ben cehennemden geldim buralara
Beni yine ateşlere atarsan…
Beni yine merhametimden vurursan
Söyle kim şeytanımla savaşabilir ki o zaman.
Bir cevap yazın