Mavinin tonları kadar güzel hatıralar yitirdim şehirde
Göz gözü görmeyen sislerde
Keşfettiğim özgürlüğü yitirdim.
Güneşin en güzel battığı yerde
Sohbetlerim buz tuttu
Tanıdığım sandalyeler taşındı başka bahçelere
Emekli oldu konuştuğum kediler
Dalga dalga hislerim kıyıya vurdu
Örselenip çekildiler
Beni beklerdi zilsiyah geçmişim bir köşede
Onsuz geçmezdi akşam yemeklerim
Yeniden susardım soluk almamacasına
Üzerimde hep eprimiş masumiyetim
Şimdi bir insanlık geçse gözümün önünden
Tanıyamayacak kadar bezginleşti gözlerim
Ah bir aralık bulsam
Yırtıp çıkacaktım içinden evrenin
Çünkü ben mavinin tonları kadar
Güzel hatıralar yitirdim.
Bir cevap yazın