Yılmadan, yıkılmadan, tükenmeden, bıkmadan beklemek. Gece gündüz dualarında hep onu istemek. Ama aynı zamamda gidenin eski gelen olmadığını bilmek. Yıllarca hiç yorulmadan beklediğin adamın geldikden sonra gitmesine göz göre göre izin vermek. Sonra sadece hayallerinde yaşamak onu. O gülüşünü rüyalarda görmek, kokusunu ise sadece rüzgar estiğinde hissedebilmek canımı yakıyo anlatabildim mi? Unuttum derken bile seni hatırlamak,sildim derken tekrar tekrar seni yazmak yakıyo canımı. Bir sigara gibi bağımlılık yapan seni bıraktım derken tekrar tekrar bağlanmak daha da bir yakıyo canımı. Hiç gitmeseydin keşke. Biliyor musun özlemek inan yaşanmaktan zor. Yaşanmışlıklar bende kalan hatıralar. Hepsi hepsi sana olan özlemimi daha çok artıyor anlatabildim mi? Bıramadığım seni daha çok özletiyor bana. Sonra günden güne tükeniyorum. Seni unutmak isterken kendimi tüketiyorum. Sonra bakıyorum kendime. Acıyorum içten içe. Soruyorum kendime ne vardı bu kadar bağlanılacak diye. Hiç bir cevap bulamadan dönüyorum önüme. Bakıyorum etrafıma. Herşey sen. Masanın üzerindeki kolye, duvardaki çerçeve vesayre. Hepsi sen işte. Unutmak istedikçe bağlandığım sen. Ama en çok ne canımı yakıyor biliyor musun. Yıllarca hayali kurduğum senin, nefesini başkalarının hissetmesi. Düşündükçe yıpratıyorum kendimi. Hayalini kurdukça ağlıyorum geceleri. Bilmiyorum. Bakarsın bana nasip olur son nefeste yanında olmak. Son nefesimi verirken gözlerine bakma ve o mutluluğu hayata gözlerimi kapamadan önce iki üç saniyede olsa yaşamak.
Neyse sevdiğim. Hayalini kurduğum seni bir günde olsa gerçekde yaşayabilmek ümidiyle. Allah’a emanet ol…
Bir cevap yazın