daktilo masasına ilk oturuşum
babam o zamanlar hala gülüyor,
ilk şiirimi yazdım
tuşlara sert basıyormuşum
mürekkep oldu üstüm başım,
o gün babamı ilk defa cigara içerken görüşüm,
daktilo masasına ikince kez oturduğumda,
babam o zamanlar hala camdan bakıyor
ilk acımı yazdım,
unutamadıklarımdan bir tanesini
çok uzun oldu bu sefer ki
üç sayfa yazmışsın dedi babam
ve ben ilk defa babamı yazdıklarımı okurken gördüm,
bu sefer mürekkep sıçratmadım,
baba!
daktilo masasına üçüncü kez oturuşum
babam o günden beri hala cigara içiyor,
ilk özlemimi ,
onun olmadığı ilk günümü,
bugün yazamadım baba,
ve ilk defa babam “erkekler ağlamaz” dedi,
ve ben hiç ağlamadım ,
baba!
daktilo masasına son oturuşum bugün
babam bu zamanlar gülmüyor artık,
bugün babamı yazdım
ilk cumaya gidişimizi
ilk elimden tutuşunu
ilk harçlığımı yazdım,
bugün ben babamla anılarımı yazdım,
ve bugün ilk defa babamı ağlarken gördüm
ağlayışını yazdım
inanır mısın bilmiyorum
bugün mürekkep sıçratmadım baba,
ve ben
ilk defa bugün babamı görmedim anne.
Bir cevap yazın