Ben çok sesli sustum Sofia,
Ay suya düşmüştü,
İçime kurduğun krallığın,
Ve sofistike bir gündü,
O sabah,
Güvercinlerin,
Bayat ekmek kırıntıları,
Toplaması kaldırım uçlarından,
Yarım ağızdan şarkılar söyleyen,
Çocuklar gördüm,
Tütün kokan bir kadın,
Karanlığa mum yakan,
Dişi bir yarasa,
Suyun üstünde selamımı alan,
Gümüş renkli balıklar gördüm.
Her şeyi gördüm Sofia!
Ama onu görmedim,
Göremedim,
O siyahı çok geceyi hatırla!
Burnumun ucunda,
Yanık buğday kokusu,
Ruhunu soyunmamış
Bir dokunma
Sonrasında,
Kabuğu gevşemiş,
Bir kırmızı yara,
Zaman kanıyor,
Onsuz geçiyor,
Hem de hızlıca,
Bilirsin belki sen Sofia!
Kederleri saçlarıma
Sıkı sıkı öreli,
Nice vakitler geçti acaba?
Bir cevap yazın