ülke kızıl bir şafağa kavuşmayı beklerken
bir çocuğun elinden ansızın düşen
rengârenk bir topacın
çılgınca dönerken
birbiri içine eriyen renkleri gibi
her şey koyu renkli yenilgiler içinde eridi Dila…
yazık
ağacın dibine düşmüş kuş yavrusunu
sokak kedisi kapmadan kurtaramadık …
artık
tereddüt yönetiyor zamanı
ülkeyi
intikam acısıyla kıvranan
Nemesis
ve acze çarparak
geri dönüyor seslerimiz…
kağıt kesiğinden
saç inceliğinde bir yarığın açtığı
o kan yolunda
ayrılığın rengi gülkurusu
erguvan Dila…
beni senden koparan
güzün kalbinden
eylül çığlığı
bir deli rüzgâr…
siyah paltosuyla
katil gece birazdan
suç mahaline geri uğrar
her gölge kendi yüzünü tanır
ve her gölge günbatımına saklanır…
sessiz ve kasvetli zamanlar
erken kopar Dila…
yazgımıza ortak bir güz
kurutur hayallerimizi…
anlamadığım bir dilin harfleri gibi
dökülür yapraklarım…
ruhumdan geriye kalan
koyu telve
alamıyor işte
yalnızlığımın sası kokusunu…
en acıklı hayatlar
dalgaların köpüklerine gizlenir
deniz seni seyreder…
seni unutamadığım
fincanda tortu artırmamdan belli
boşver Dila
bilme en iyisi
seni ne kadar sevdiğimi…
Bir cevap yazın