/Unutma!
Biz güzel ve uzun susacağız.
Henüz bir avuç çiçeksin rahmimde Magrip,
kokunu benden başkasının al-a-madığı.
Babanın elleri okyanustu
ve şefkatle yoğurup öldürdüğünde güneşi
çırılçıplak bir göz yaşı ile geldim ateşine o nergisin…/
Nergis,
vahşi uykusunda evcil rüya…
Dün ve yarın bedensizliğinde
trenlere el sallamanın bir kokusu vardır bayım.
Kar patikasından gidilmez sevi sürgününe.
Bozulmuş şarkıya doğru nota ekemez,
uzamış sus
uzamış bekleyiş
uzanmış sereserpe yol-a…
Nergis,
vahşi ıslaklığında evcil ölüm…
Üşüyorsa ellerim,
ruhuna iliklemediğindendir.
Unutma
Çekirdeğinden yankılanır kara.
Kara rengi hep ütülüdür
müphem cenginde gölge şövalyesinin.
…
Bir cevap yazın