Akaşik kayıtlarda okunaksız bir yazı gibidir mutluluk
Yağmur kuşağı kadar yakın
Yağmur kuşağı varılmaz sevinç
Masalın sahiliğinin esansına ram eden bir ahval
Gökdelen kadar yüksek
Kediler kadar cesur insan
.
Vagon trenden, insan aklından kopup mutlu olamıyor
Basitliklere yüz buruşturarak bir acuzeye dönüşüyor
Silikleşen eski neşeler de artık ihya edemiyor
Ebediyete hâsıl fantom ağrıdır hatıralar
.
Tütünün külünü düşüren gücü dahi kendinde bulamıyorsa
Mutluluğun uçkununu şuursuz yudumluyor
Teninde sönen sigara
Harlı ateşi görmek kadar acıtmıyor
Buhran kendinin dumanından umutlar yitiyor sorgusuz
Bir cevap yazın