I.
Solgun tarlaların sararmış başakları,Brega’nın çamurlu suları gökyüzüne yükseliyor.Şakrak bülbül sessizliğe gömülmüş,Evsiz koruda şarkılarını susturuyor.
II.
Genç bir şarkıcı, kaderin acı pençesinde,Erken bir sona mahkum edilmiş.Meşe ormanıyla vedalaşıyor,Kalbi hüzünle dolu.
III.
“Kaderim gerçekleşti,” diye fısıldıyor,”Sevgili sığınağım, hoşçakal!”Ölümcül kehanetin yankıları kulaklarında,Korkunç bir ses onu uyarıyor.
IV.
“Fırtınalı sonbaharın karanlığında,””Derin karanlık seni bekliyor,” diyor ses.”Erev’den parlayan bir ışık var,””Ağaçtan son yaprak düştüğünde,””Son saatin çanları çalacak.”
V.
Genç adamın nefesi daralıyor,Güneş ışığı her geçen gün daha da sönük.Gençliğinin altın rüyaları kayboluyor,Geriye sadece hüzün kalıyor.
VI.
Karanlık gökyüzünü kaplıyor,Geç rüzgarların uğultusu duyuluyor.Tereddüt yok, zaman geldi,Yaprak düşmeli, solmuş ve yorgun.
VII.
Kadere karşı koymak imkansız,Kabir gecesinin soğukluğu onu bekliyor.”Mezarımın tepesi yükselsin,” diye yalvarıyor,”Annem gözyaşlarını saklasın.”
VIII.
Issız bir yolda, akşamın karanlığında,Annesi mezarına gelecek.Unutulmaz bir akış boyunca,Gözyaşları dökülecek.
IX.
Hassas arkadaşı, mezarın yanında,Kanopinin hışırtısında fısıldayacak.Stygian sularının kıyısında,Neşeli bir gölge gelişini müjdeleyecek.
X.
Kaderin cilvesi acımasız,Genç adamın hayatı sona erdi.Ağaçtan son yaprak düştü,Son saat çaldı.
XI.
Korunun yakınında bir mezar var,Genç adam orada yatıyor.Annesi hüzünle onu ziyaret ediyor,Ama kızı asla gelmiyor.
Not:
Şiirde geçen “Erev” ve “Stygian suları” mitolojik referanslardır. Erev, karanlığın tanrısıdır ve Stygian suları, yeraltı dünyasından akan bir nehirdir.Şiirde “Brega” olarak geçen kelime, muhtemelen bir nehir veya bölgenin adıdır.
Bir cevap yazın