“Öldürmeden nasıl yaşarız?”
Ferit Edgü (O)
Bir mezarlık var içimde
Kansız ölü(m)ler
Gözyaşı akar damarlarından
Kimindir akan gözyaşı?
Ben-siz?
Ne mezar taşları var mermerden
Ne toprakları ne de çiçekleri
Sadece çukurları cesetlerin
Kara-delik…
Tam ortasındayım içimdeki mezarlığın
Dizelerimi süpürüyor mezarcı
Dur, diyorum, yapma!
Onlar, benim tek ve ebedi sığınağım…
Duymuyor mezarcı beni
-Ben yok muyum içimdeki mezarlıkta?..-
Ben-siz?
-Yoksa bir düş müyüm düşüşümde?-
Toplayıp yeni kazılmış -ölüsünü bekleyen-
Bir mezar çukuruna atıyor dizelerimi mezarcı!..
-Kimin mezar çukuru bu kendi içimde?..-
Bir düşüş oluyorum çukura, düşümde…
Topluyorum dizelerimi tek tek, özenle…
Kızmıyorum mezarcıya düşüm-de
Biri temiz tutmalı mezarlığımı içimde!..
Çıkıyorum çukur(um)dan üstüm başım dizeler içinde
Çukur kazıyorum ölülerimin cesetlerine
Mezar taşı yapıyorum
Toprak atıyorum üstlerine
Çiçek ekiyorum topraklarına
Dizelerimle…
Dua okuyorum hepsine dizelerimden…
-Yaradanım alınma ama
dualarım senin kelâmın değil,
kendi dizelerimden!
Nihayetinde beni de dizelerimi de sen yaratmadın mı zaten?..-
Ama bilmiyorum hâlâ
Kimindir akan gözyaşı…
Gidip yatıyorum dizelerimi topladığım
Yeni kazılmış -ölüsünü bekleyen-
Mezar çukuru/n/m-a
Beklemek için yeni ölü(m)lerimi…
Ben-siz…
Mehtap Koşak
-Zamansız-
-Yersiz-
Bir cevap yazın