Bakmayın öyle ufak tefek olduğuma koskoca mideyi koruyorum. Dün gece geç saatlerde
ablamız bizi şeffaf açık sarı pastane poşetinden aldı aynalı büyük beyaz ahşap dikdörtgenler prizması
şeklindeki dolaba yerleştirdi. Beni ve ablamızın çatlak ayak parmağının ağrısını gidermesinde
kullanılan iki ağrı kesici kutusunu. Ördeklerin koliden kümese geçmesi gibi desem bu içinde
bulunduğumuz durumu ifade de yetersiz kalır. Mütevazi bir apartman dairesinden Folkart Tower’a
taşınmak kıyaslaması içerisinde bulunduğumuz durumu çok daha iyi anlatır.
Aynalı Ecza Dolabı üç katlı. Biz en üst kattayız. İçerisi bembeyaz, birinci ve ikinci katlarda
zemin cam. Her üç katta tıklım tıklım dolu. Ama ablamız biz üç kutuyu tam ortaya yerleştirdi. Arka
arkaya sıraladı ama ayak incinmelerinde kullanılan kapsüllerin olduğu kutuyu da geldi tepemize
yatırdı. Çok ağır. Solumuzda sarılı kırmızılı kutulu antidepresanlar arkada bir sıra daha alacak şekilde
yanyana düzgünce sıralanmış. Kitaplıktaki cilt cilt ansiklopedileri çağrıştırıyorlar. Abla ansiklopedi alır
gibi aradan bir kutu seçip alıyor. Muhakkak son kullanma tarihine bakıp dikdörtgen bölmeli ilaç
kutusuna koyuyor kalanları kendi kutusuyla ilaç poşetine kaldırıyor.
Bir kat aşağımızda yine sol taraftaki kutular bu- ablanın babasının anneye sabah akşam “ iç iç”
diye tutturduğu şu içinde meşhur kan sulandırıcı hapların olduğu kutular- sefer dikine değil üst üste
yatay olarak konulmuş. Ayakkabı kutularını hatırlatıyorlar. Tuhafiyecilerdeki içi envai çeşit düğmeyle
dolu çekmeceleri de çağrıştırıyorlar.
Ecza dolabının kalan kısmı düzensiz. İlaç kutuları gelişigüzel yerleştirilmiş. Orta katta sağ
taraftaki ablanın annesinin yüksek tansiyonunu düşürmek için aldığı ilaçların kutuları yanyana dik
olarak sıralanmış ama tepetaklak konulduklarından sürekli mideleri bulanıp başları dönüyor.
İlk yardım malzemelerinden tentürdiyot amca ve yara bantı kızıl saçlı çilli oğlan çocukları en
alt katta. Biri ecza dolabının en yaşlısı, yara bantı oğlanlar en gençleri. Kuşak farkına rağmen iyi idare
ediyorlar doğrusu. Yara bantı gençliğinden kaynaklı sabırsız hemen sözkonusu yaralı bölgeye
yapıştırılmak istiyor. Tentürdiyot da diyor ki: “ Önce yaralı kısım temizlensin beni yaranın üzerine
uygulasınlar sonra sargı bezleri koysunlar en son sıra sana gelecek.”
Ben tüm ilaçların sözcüsü olarak çok üzüldüğüm bir konuyu dile getirmek daha doğrusu bir
şarkıdan bahsetmek istiyorum. Hepimizin bildiği bu şarkının sözleri çok acımasız vermeye çalıştığı
mesaj çocukları korkutabilir. Eve gelip dolaptaki ilaçları şeker sanıp yiyen akşam olunca sancılanıp
hastaneye götürülen çocuğun şarkısı. Ama böyle anlatılmıyor ki şarkıda: “ Akşama sancı başlamış.
Kıvrım kıvrım kıvranmış hastaneyi boylamış.” Bu çok hassas bir konu. Biz ilaçlar olarak bu şarkının “
yaptığından utanmış” olarak biten versiyonunun söylenmesi taraftarıyız.
Ablamız ne yaptığını bilemeyecek kadar küçükken birkaç adet bebek aspirini yemiş kıtır kıtır (
O günü hatırlayamıyor ama bebek aspirininin tadını sevdiğini biliyor) Anneannesinin Somadaki
evindelermiş. Ev kalabalıkmış. Aspirinler onun ulaşabileceği yükseklikteki bir masadaymış. O
hengamede olmuş ama çabuk fark etmişler. Doktor yediği miktarın tehlikeli olmadığını büyük aspirine
denk geldiğini söylemiş. Anne babası da rahat bir nefes almış.
Bir cevap yazın