Büyük bir kargaşanın sonunda
Herkes bir süre susmuş şimdi
Öyle büyük kusmuşlar ki sözleri
Dilleri dönmez olmuş
Kelimelere boğulup ölenler var aramızda
Konuşmayı unutmuş bir kaç kişi
Zamanın elleri yakamızda
Öylece donmuş
Ne ileri ne geri
Gidebilen olmamış
Beklemekteyiz
Teyzesi aramış birini eve çağırmış
Tamam demiş ama yolu bilmiyor
Tamam gelirim
Zamanın sonuna kadar beni bekleyin
Tabancası olanlar son kurşuna kadar kanatmış gökyüzünü
Bir kan banyosu yağmur
Düştüğü yerler kan kızıl
Bir kadın ağlıyor
Belli ki kanatları kırık
Belli ki kurşunlardan almış nasibini
Belli olan bir şey yok
Tek
Bir tek o kadının sesi
“Bir kadın ağlarsa…”
Konuşmaya cesaret etti biri
Son nefesini harcamaya gönüllü
Onca suskunun arasından
Bir kadın ağladığında
biraz daha küçülür uzay
susturun şunu hepimiz için geliyor
Bizi yutmaya hazır
Geçmişin efendisi
Belki de kendisi zamanın bir elçisi
Kadın susmuyor
Hepimizi yutuyor uzay
Geriye tozlu bir boşluk bırakıyor
Bir cevap yazın