Bana bir şiir okusan iyileşecektim,
Bir masal anlatsan inanacaktım…
Çocukken ben;
Elleri kınalı bir kadın,
Alnıma baş parmağı ile dokunup eski bir dua etti …
Ta o zamandan beri; aşka iz sürerim…
Hep kırık dökük, hep eksik, hep yarımım…
Sandım ki; gülüşün iyileştirir beni…
Ellerin; sağaltır çocukluk, ilkgençlik ve kadın yaralarımı…
Gözlerinde bir bayram sevinci vardı …
Veya bana öyle geldi…
Tüm mümkünlerin kıyısındaydım…
Bu soluk bana kısa geldi…
Sen mi keskin bıçaksın; ben mi kapanmayan yara…
Belki ben unutulmuş bir mısraydım…
Cevabı olmayan bir soruydu bu…
Cevabını belki tanrılar verecekti…
Bir cevap yazın