Bazen şiirlerimi dahi özlüyorum.
Bir yudum muhabbet ediyorum penceremin köşesine
Kediler geliyor yanıma
Birazda onlar bu halimi biliyor
Bazen gülümsememi de özlüyorum
Dudaklarımın kırışması bana yaşlandığımı hatırlatıyor
Kışın üzerime bir örtü gibi gelmesi peki
Ne kadar hazırlıklıyım buna
Bir fincan daha istiyorum
Bu sene kış sensiz geçmiyor
Ayın keyfini kaçıramam
Bedbaht olmuş hayallerim
Ne ki istediğim
Pencere kenarında kedi gibi bekliyorum
Dayanamam kışa
Dayanamam yokluğuna
Özlüyorum umutları
Oklar hep bana doğru
Sen hep kuzeyden geliyorsun
Ben hep bir pusulaya hasret gidiyorum.
Bazen özlüyorum evimi
Ne kadar uzaktayım senden
Bir kalem
Bir kağıt
Bir de özlem
Çıktığım seyahat sadece bunlar
Sen ise bana bu imkanı vermeyen tek saklı kapı
Kendini açıklamayan tek han
Misafir kabul etmeyen tek dergah
Yollarını kapatan
Hayatı zindan misali bana Yusuf’u yaşatan sen
Açma kapıları
Ben evimi özlüyorum
-Sen misin ki bu yol
-Hayır
Sadece bir kuyu
Fakat
Bu kuyudan beni kurtaran da sen
Bir cevap yazın