kızlar titrerlerdi heyecandan
etek uçlarında telaşlı erken gelen bahar
belki de ürpermiştim öyle görünce
o sözleri o dilleri o şiirleri
şimdi terk ediyorlar bir şehri
güpegündüz sessizce
karanfil sesli sıcaklığını bıraktı
göçebe bulutlar
turnalar peşinde
gözlüyorum hatıralarla buğulanmış hislerim
kaburgalarım da bıçak izleri
acılara karışıyor
anaların ağıtları
meltem yelinden berrak
burada çocukların gözleri
bakıyor bana
saklanıyorum rüzgarın avuçlarına
deliye dönmüş
rıhtım başında
karşımda Haydarpaşa Garı
ha yıkıldı ha yıkılacak
her yeri yıktılar
onlar yıkmazsa acıdan yıkılacak
uykumu bölüyor sesleri çocukların
öncelikle genç ölenlerin
biliyorum bir çiçek koparmakla
baharın gelişini geciktiremezler
ama yine de koparmasınlar
bu çocukları ülkemin bağrından
ansızın uyanıyorum
ter içinde çığlık çığlığa
tuzluçayır ulucanlar
ilk gençliğim aklımda
yok şimdi çocukluğumun
en güzel fotoğraflarına sığınmış çocuklar
hepsini kopardılar
ülkemin bağrından
ateşli bir uykunun ardından
çapakla sıvanmış kirpiklerim
kirli yapışkan
göremiyorum bunca pisliğin içinde
gök astarının mavi badanasını
gemi direklerine çarpan halatların
feryadı rüzgarda
kulaklarımda
yakamoz düğmeli denizin üstünde
salacak’ta
titrek serçe kırık al uçlarının arkasında
kalbi öyle çarpıyor ki
kafesinden çıkacak
kurşuni gözlerinin altında
büyük bir evin en büyük odasının
duvarı yıkılmış
herkes terk etmiş bu kenti
bir o çocuk kalmış
liszt çalıyor parmak uçlarında
piyano değil tespih boyu şiirler
besteledi sabır ağacında
ona teslim ettim yüreğimi
bir de yere yatana
başından kırmızı bir karanfil açılmış
derin bir nefesteyim
derin bir nefeste
uçurdu onları kırlangıçların
esmer yalnızlığı
uğurladı
özgürlük ülkesine
yoluma bir tebessüm
solgun bir tebessüm bari çıksa
ne olur
ne olur
yanaklarım kızarmasa utançtan
kendi garip yalnız sığınağıma
sığınmasam
terleyen yalnız oydu
avuçlarım
oydu kurşun kalemi
çenesinin altında
ıslık çalan
benim neşeli çocuklarım
daha dün üşüyen ayaklarına
ayakkabı dağıtılmıştı
bugün yerde yatıyor
karanfil bulanmış
bu harp bitecek
bu harp bitecek
zaman düşer ellerime
kilidi olmayan bir hayal evi
açılacak yarına
bir çiçek koparmakla
geciktiremezler baharı
Mehmet Özgür Ersan 15.12.2015 Maltepe
Bir cevap yazın